Van Alexandroupolis naar Korinos is een behoorlijk stuk rijden. Gelukkig is het vrijwel de hele route snelweg dus schiet het aardig op. Rond koffietijd zijn we bij Nea Karvali waar we bij Maria op de camping even een lekkere cappucino gaan drinken. Ze vindt het erg leuk dat wij weer langskomen en is blij met haar cadeautje dat we in Istanbul voor haar gekocht hebben. Ze hebben daar in het weekend een bruiloft met 600 personen en zijn dus hardstikke druk bezig met de voorbereiding van dat feest. Als ik in ons gesprek ergens zeg dat ik een tsipouro op z'n tijd wel lekker vind, krijg ik gelijk een grote waterfles met huisgestookte tsipouro om de lange koude winteravonden door te komen...mmmmmmmmmmmmm. We gaan weer door en stoppen in Asprovalta om daar bij ons bekende restaurantje even te gaan lunchen. We hebben door de jaren heen zo onze vaste adressen gekregen in deze streek.
Aangekomen in Korinos is het even zoeken waar de camping is aan het strand. Als we hem gevonden hebben kost het even moeite om er binnen te komen, want de slagboom is dicht en nergens is een aanduiding waar we met de campers staan. Als we het gevonden hebben staan we met z'n allen op een groot veld waar overdag erg weinig schaduw is en het dus behoorlijk warm is om te staan. Het is er behoorlijk toeristisch met bars en veel discoherrie langs het strand en nogal wat schooierende honden op het terrein. Voor ons hoeft het hier niet. 's Avonds gaan we in het restaurant eten en dat is helemaal super! Ik heb in weken niet zulke lekkere lamskoteletjes gegeten en ook de salade en andere bestelde dingen zijn heerlijk. Het eten hier in Griekenland is toch gevarieerder en meer onze smaak.

Vandaag is iedereen druk in de weer voor het diner vanavond. We koken dan voor elkaar. We zijn in twee groepen verdeeld. De ene groep maakt hoofd- en bijgerechten en de andere groep maakt toetjes. Iedereen moet genoeg maken voor vier personen en dan kun je als alles op tafels staat overal langs gaan en bij iedereen een hapje weghalen. Een goed idee waar iedereen direct voor in was toen het werd voorgesteld. De praktijk is natuurlijk dat iedereen voor meer dan vier personen iets heeft gemaakt en dat er royaal gegeten kan worden. Om zeven uur begint het diner en iedereen heeft zijn eigen gerechten op de eigen tafel staan. Iedereen komt dus langs en weet wat van wie is. Het thema was een Turks- Griekse maaltijd, maar dat lukt natuurlijk niet helemaal. Wij hebben uiteraard een aantal Griekse dingen gemaakt, maar anderen hebbe gewoon hun favoriete gerecht gemaakt. Dat is prima, want dat is meestal dan ook helemaal super. Het wordt een heel gezellige maaltijd en nog lange avond daarna met elkaar en voor ons was het absoluut één van de beste diners van de hele reis !

Vandaag rijden we de laatste etappe van onze NKC reis. Via Larissa en Trikala gaan we naar Kastraki. Dat is de camping bij de Meteora kloosters waar we op de heenreis zijn aangesloten bij de NKC groep. Hier gaan we morgen dan ook weer afhaken. De begroeting is erg hartelijk en we staan met z'n allen weer op hetzelfde stuk als bij de start. Jammer dat we niet compleet zijn omdat er twee mensen door technische mankementen aan de camper in Turkije moesten achterblijven. Hier hebben we ook ons afscheidsdiner. Tussen het voor- en hoofdgerecht wordt het reisbegeleidingsteam op ludieke wijze bedankt. Hardstikke leuk, maar de tijd die dit kost gaat ten kosten van de kwaliteit van het geroosterde vlees. Dit komt redelijk verbrand op tafel doordat het te lang op het rooster heeft gelegen. De sfeer was er niet minder door en wij hebben aan het eind van de avond afscheid genomen van iedereen en hopen een groot aantal weer op de reünie te zien. Met de campingeigenaar heb ik nog een deal kunnen maken om van hem nog twee liter huisgestookte tsipouro te kopen. De fles staat keurig klaar aan het eind van ons diner

Na nogmaals afscheid genomen te hebben van diverse mensen, gaan wij rond negen uur weg uit Kastraki en rijden eerst naar Metsovon waar we koffie willen gaan drinken. Helaas, dat zit ons niet glad want het dorp is helemaal afgesloten voor groot verkeer zoals campers en we kunnen daar nergens parkeren. Dan maar doorrijden en ergens onderweg maar koffiedrinken. De grote snelweg van Igoumenitsa naar de Turkse grens is al voor grote delen, ook op dit traject, klaar en moet het over twee jaar mogelijk maken om in acht uur van de boot naar de Turkse grens te komen. Nu doen we het nog met stukken er tussen over de oude weg, maar het gaat al aanzienlijk sneller. Bij Igoumenitsa aangekomen gaan we richting Sivota, waar we willen overnachten. Het is een erg gezellig havenplaatsje, maar de camping is er niet meer en een goede plek voor de camper vinden we niet makkelijk. Dan maar door naar Parga, daar weten we zeker dat het goed is. We gaan over de kustweg die wij nog nooit gereden hebben en verrassend mooi is. De camping is ons goed bekend en we spreken gelijk af dat wij overmorgen heel vroeg wegmoeten naar de boot. Is geen probleem de poort is dan open om zes uur. Het is altijd weer leuk om even een dagje in Parga te zijn. Het blijft een soort Grieks Volendam maar dan wel met vooral Griekse toeristen. Het lijkt wel of er dit jaar veel minder zijn. We gaan even langs bij "Kantouni" en spreken af dat wij daar morgenavond komen eten. Nu krijgen we er wel even een kafedaki met een drankje aangeboden .